صدرالعظم ائششک 

یازار : عزیز نسین

کؤچورن : عباس ائلچین   

      بیر وارمیش، بیر یوخموش. اول زامان ایچینده، قلبیر سامان ایچینده، بیر زامانلار مملکتین بیرینده بیر پادشاه وارمیش. بوتون پادشاهلار کیمی مملکتین بیرینده کی بو پادشاهین دا، اؤز زامانینا گؤره، چالغیچی و رقاصه‌لردن جوت- جوت، بئش- اون‌ آروادی، خیدمتچیلری، نؤکرلری، یالاتاقلاری و داها فیلان فیلانلاری وارمیش. 

 

ماهیت جک های قومی محصول چیست؟

نویسنده : میثم قهوه چیان :

پشت جک‌های قومی در ایران چه چیزی نهفته است، نوشتار زیر می‌کوشد بیان‌ کند جک‌های قومی در ایران نشانه‌ای از سرکوب قومی و یکی از مصادیق رفتارهای غیر انسانی است و منبعث از یک ناسیونالیسم عقیم در ایران. این جک‌ها نشان‌دهنده دو استبداد فرهنگی و سیاسی در تاریخ ایران پس از مشروطه‎اند

گرچک گولمَجه لی خاطیره : نئجه ابل موندن ایله ی (ایلک: قاباق) ایککی بولداش بجنوردون بیر قالاسیندان (کندیندن) گئدیرلن تبریزه سربازچیلیفا. سربازلیق توکناندان سونرا بولاردان بیری " عبدالعلی " آدینا، بیر نئچه گئن (گٶن) تیزراق گلیر ائز(اٶز) قالاسینا، یولداشینین آتا – آناسی بوندن سوروشارلان : پس هانی بزیم اوغلوموز (سنین یولداشین). عبدالعلی آغا دییر : من قاباقدان گلدیم! یولداشیم دالیدان گلیر. شو واخت دن بویانا، اونون آدی نی قویوب دیلان : عبدالعلی قاباقدان گلان!

" دراز لقمه "!؟

برخی دارند با پول ما برای خود زبان می سازند و آنهم چه زبانی و زبانی که درآن از وزیر، وزارت، مجلس، ملّی، حقوق، قانون و حتی بشقاب و قاشق خبری نیست و ما نیز داریم با بکارگیری کلمات من درآوردی و نا مفهم و برای نمونه " دراز لقمه " و " یلدا " زبان مادری خود را نابود می کنیم!؟

 

داستان طنز ترکی : گربه پلنگ نما

حسن عموم دئییردی : « بیرایل  یاییدا بالاجا اوغلوم اسماعیل باغ گؤزله ییردی. بیرگون قاچاقا - چاائوه گلیب قاپی اٶنگینده (قاباغیندا ) دوروب، ییغلایا- ییغلایا (آغلایاآغلایا) دئدی کی : « آی آتا نه اوتورب سان کی بیزیم باغابیر پلنگ گلیب! یاخین دی منی یئیسین کی من قاچدیم گلدیم».

من دئدیم : « آخی اوغلوم! پلنگ هارابیزیم باغ هارا؟! مگر بیزیم قالامیز (کندیمیز) مازندران یا هندوستان دیر»؟!

ییغلایا – ییغلایا یئره بلشدی کی : « واللهی پلنگ دیر ».

من ده توردوم ( دوردوم ) گئتدیم قونشولارا خبر وئردیم کی بیزیم باغا بیر پلنگ گلیب گلین گئده ک اونو اؤلدورک ....

بئش دقیقه دن سونرا قونشولار قاپیمیزدا ییقیشیب بیری شنه گتیر میشدی، بیریسی بئل گتیرمیشدی، اوبیریسی پیچاق گتیرمیشدی و ...

 

بوگون صاباح مشه براتی حامام یولونداگؤردوم. حال احوالدان سونرامندن سوروشدو: « هاراگئدیرسن »؟

دئدیم : « دهیاریا گئدیرم. ایشیم وار».

دئدی : «گئتمه».

دئدیم: « نیین؟نه اولوبدور»؟!

دئدی : « دهیاری باغلی دی دهیاریمیز دوغوبدور».

دئدیم: « شوخلوق ائله مَه کیشی بونه سؤزدور»؟!

دئدی : «شوخلوقوم یوخدور. کئچن انتخاباتدا مشه عیس نین قیزی هاجر رای گئتیریب بیزیم دهیاریمیز اولدو. ایندی خبر گلیب، یانی دهیارینین قاپیسیندا یازیلیب کی : «دهیاری دوققوزآی باغلی دیر چونکو دهیاریمیز دوغوب و دوغوم مرخصیسنه گئدیبدیر  ». !!  

قاناق : کندیمیز : بوردا

ضرب المثل های طنزآمیزترکی

یازار : keloğlan

1- سنین ایپینله قویویا گیرمک اولماز

Sənin ipinlə quyuya girmək olmaz

2- سنه وور دئدیلر، اؤلدؤردئمه دیلر

Sənə vur dedilər, öldür demədilər

3- سامان سنین دئییل،سامانلیق کی سنین دیر

Saman sənin deyil, samanlıq ki, sənindir

4- سن آقا، من آقا، اینکلری کیم ساغا؟!

Sən ağa, mən ağa, inəkləri kim sağa

5- تازایونجاائششگه باش آغریسی گتیرَر

tazayunca eşşəgə baş aqrisi gətirər

قایناق : بوردا

به راستی که زبان فارصی مثل شکر شیرین است ورگرنه در میان تورک ها انقدر مریض دیابتی نداشتیم. وقتی به کسی چیزی زورکی خورانده شود، آخرش یه اتفاقی واسش خواهد افتاد

ما تورکا باید هر روز یک استکان ازین قهوه تلخ زبان تورکی بخوریم! نترسید. چیزی نمی شود. لااقل کمی جلو بیماری قند را خواهد گرفت. اگر کار از کار بگذرد باید به واسطه این بیماری پایمان را نیز قطع کنند و اگر پا نداشته باشیم مجبور خواهیم بود در یک اتاق تاریک منتظر مرگ بنشینیم

تورکا باید این را درک کنند که از خوردن شیرینی زیاد زبان فارصی دست بکشند و گرنه این بیماری دیابت زبان فارسی آنها را از روی کره زمین محو خواهد کرد

منبع : ترکشناسی

دوخسان ایلدیر لالام من

گیج نشوید

داستان طنز دردسرهای استاد

از : زهرا کریم زادگان

شب جمعه ای خانه ی یکی از دوستان بودم که درمنزل خود دعای کمیل ترتیب داده بود. بعد از دعا و مداحی من هم به اصرار دوستم پا شدم و یکی از شعرهایم را خواندم که مردم خیلی استقبال کردند. بعد از ساعتی، میهمانان غالباً رفته بودند و فقط چند نفری داشتند آخرین دیشلمه را نوش جان می‌کردند. دوستم به یکی از بقایای حضار که مردی میانسال بود و کت و شلوار شطرنجی برتن داشت، رو کرد و با اشاره به من گفت: « ایشان از شعرای خوب و بنام شهرمان هستند اگر نوشته ای به همراه داری رو کن».